آموزش افراد به عنوان یکی از شاخصه های اساسی توسعه محسوب می شود طوری که درجوامع برخوردار از آموزش های فکری و عملی، افراد آن رفاه بیشتری را در جامعه تجربه می کنند.

بر خلاف گذشته که اوقات فراغت افراد در زندگی، اغلب به کارهای کمتر مفید همچون گفت و گوهای طولانی سپری می شد و البته شرایط آن اقتضا می کرد، اما امروزه فرصت ها بسیار ارزشمند تلقی می شوند و انسان ها به فراخور توانمندی های خود، می توانند سطح رفاه زندگی خود را تعیین کنند. از این رو، افراد به جای این که بنشینند و حسرت داشتن امکانات رفاهی دیگران را بخورند، خود با آموزش ها و تجربه های کسب شده، به کسب درآمد بپردازند.

سخن ما در خصوص دختران معصوم روستاهاوشهرهای کوچک است که برعکس دختران شهرستانی وکلان شهرها  از امکانات بسیار کمتری از نظر آموزش برخوردارند. چرا که در شهرستانها، انواع و اقسام کلاس های آموزشی از آشپزی و خیاطی گرفته تا کلاس های ورزشی، عکاسی، کامپیوتر و غیره به صورت آزاد یا توسط شهرداری ها یا دیگر ارگان ها برگزار می شود و دختران شهری می توانند از آنها بهره برند.

این در حالی است که دختران روستایی از امکانات ناچیز روستا (مدرسه) فراتر نمی روند و در نتیجه، توانایی های بالقوه آنها هیچ گاه بارور نمی شود. این مساله بدون شک، گذشته از این که در سطح زندگی آنها به لحاظ فرهنگی، اقتصادی و سلامتی روحی و جسمی بسیار موثر است، موجب شده تا نوع نگرش جامعه شهری نسبت به آنها بسیار تحقیر آمیز باشد. طوری که حتی جوانان پسر روستایی حاضر نمی شوند و برای خود عار می دانند که با دختران روستای محل زندگی خود- که سال ها در آن زندگی کرده و همچون آنها زیسته اند-  ازدواج کنند و در نتیجه، شیفته دختران شهری می شوند. در چنین شرایطی است که می بینیم چه ظلم عظیمی بر این دختران وارد می شود.

 از جمله دلایل بسیار مهم این امر، این است که دولت ها و نمایندگان مجلس در دوره های مختلف، نتوانسته اند برای این قشر امکاناتی درخور و متناسب با شاّن آنها فراهم کنند.

به هرحال، ارتقای توانایی افراد - که مهمترین عنصر توسعه یک جامعه محسوب می شود –  و همچنین، پیاده ساختن عدالت اجتماعی در سراسر کشور، ایجاب می کند که این طیف جامعه مورد حمایت مجلس هشتم و نیز دولت احمدی نژاد در سال جهاد اقتصادی قرار گیرند.

به این معنا که در سطح روستاها، کلاس های مختلف آموزشی برای دختران برگزار شود تا علاوه بر این که این قشر جامعه، به دام افسردگی های ناشی از «خودکم بینی» و «احساس کم ارزشی یا بی ارزشی» نیفتند، با شکوفا ساختن توانمندی ها و استعدادهای آنها، گامی موثر در ارتقای سطح زندگی آنها و در نتیجه، توسعه کشور گام برداشته شود.